(به کرهای: 서울) پایتخت و کلان شهر کشور کره جنوبی با جمعیت بیش از ۱۰ میلیون نفر، یکی از پرجمعیتترین شهرهای جهان است.
شهر سئول از ساختار زیربنایی بسیار پیشرفتهای برخوردار است و متروی آن که هرساله بیش از ۲۰۰ میلیون مسافر را جابجا میکند سومین شبکه بزرگ مترو در جهان است.
بازیهای المپیک تابستانی ۱۹۸۸ و مسابقات جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ در این شهر برگزار شد.
سئول بیش از دو هزار سال است که از سکونتگاههای اصلی منطقه خود به شمار میآید و بنیاد آن به سال ۱۸ پیش از میلاد بازمیگردد.
باکجه (۱۸ ق.م. - ۶۶۰ ب.م) یکی از سه پادشاهی اصلی کره، پایتخت خود را در جایی که هماکنون جنوب خاوری سئول است قرار داد. این شهر پایتخت دودمان گوجوسان (۱۳۹۲-۱۹۱۰) هم بودهاست.
پس از تشکیل کشور کره جنوبی در سال ۱۹۴۸، سئول به عنوان پایتخت این کشور برگزیدهشد. واژه سئول در زبان کرهای خود به معنای پایتخت است.
سئول، پایتخت کره ی جنوبی (جمهوری کره)، در شمال غربی این کشور و بر رودخانه ی هان ( Han River)، واقع شده است. این شهر در ۳۱ کیلومتری بندر دریای زرد ((Yellow Sea شهر اینچون (Incheon) و در حدود ۴۰ کیلومتری مرز کره شمالی قرار دارد. سئول بزرگترین شهر و مرکز مهم تجاری، تولیدی، اداری و فرهنگی کره ی جنوبی است. واژه ی Seoul اصطلاحی کره ای و به معنای شهر پایتخت است. این شهر از بدو شکل گیری با عنوان هانسانگ (Hansong) شناخته می شد ولی در سال ۱۹۱۱ به کیونسانگ Kyongsong)) تغییر نام پیدا کرد. این شهر به طور رسمی از سال ۱۹۴۵، هنگامیکه کره پس از ۳۵ سال از حکومت مستعمراتی ژاپن آزاد شد، سئول نامیده می شود. سئول دارای آب و هوایی قاره ای با چهار فصل مجزاست که شامل تابستانهای گرم و مرطوب و زمستانهای سرد و نسبتا خشک هستند. میانگین درجه ی بالای حرارت برابر یک درجه ی سانتی گراد در ماه ژانویه و ۲۹ درجه ی سانتی گراد در جولای است. میزان متوسط بارندگی سالیانه ای که سئول دریافت می کند برابر با ۳۷۰/۱ میلیمتر است که ۷۰ درصد آن به طور معمول بین ماههای جولای و سپتامبر می بارد.
نمایی از شهر سئول از کنار رود هان
سئول پهنهای با مساحت ۶۰۵ کیلومتر مربع را پوشش میدهد که ۳۷ کیلومتر آن از شرق به غرب و ۳۰ کیلومتر آن از شمال به جنوب امتداد مییابد. شهر توسط کوههایی احاطه شده که بلندترین آنها کوه بوکَنسان (Bukhansan) با ارتفاعی برابر ۸۳۶ متر از سطح دریاست. با شروع پادشاهی چوسان (Choson) در سال ۱۹۳۲، سئول با دیوار مستحکمی که دور تا دور آن را فرامیگرفت ساخته شد. این دیوار شامل ۴ دروازهٔ اصلی و ۴ دروازهٔ فرعی بود: دروازهٔ اصلی در مسیرهای مهم تعبیه شده بود و دروازهٔ فرعی در میانهٔ این مسیرها قرار داشت. بخش اندکی از این دیوار سنگی هنوز هم وجود دارد و تنها دو دروازهٔ اصلی و یکی از دروازههای فرعی باقی ماندهاند. همچنین برج ناقوس داری در پارک نامسان ( Namsan Park)) قرار گرفته که شامل ناقوس برنزی بزرگی است که در سال ۱۴۶۸ ساخته شدهاست.
سئول توسط رودخانهٔ هان که از شرق به غرب و به سمت دریای زرد جریان دارد، به دو بخش تقسیم شدهاست. شهر به لحاظ اداری شامل ۲۲ بخش (gu) است که به ۵۲۶ ناحیهٔ زیرمجموعه تقسیم شدهاند. مراکز تجاری و بازرگانی در نواحی مرکزی و به گونهای فزاینده در بخش جنوبی رودخانهٔ هان، واقع شدهاند. کارخانهها در قسمت غربی شهر و بویژه در ناحیهٔ یانگ دِنگ پو (Yeongdeungpo) تمرکز یافتهاند. فقیرترین نواحی مسکونی شهر اغلب در قسمت شرقی شهر قرار دارند. ضلع شمالی شهر کوهستانی است و پارکهای زیادی دارد چنانچه کاخ ریاست جمهوری با عنوان چونگ وادا ((Chongwadae یعنی خانهٔ آبی، شناخته میشود. دو تا از بزرگترین بازارهای خارج از شهر در نزدیکی دروازهٔ جنوبی (South Gate) (نامداِمون Namdaemun) و دروازهٔ شرقی (East Gate) (Dongdaemun دانگ داِمون) واقع شدهاند. میونگ دانگ، واقع در بخش مرکزی سئول، (Myongdong)، که پس از ناحیهٔ شیک High fashion توکیو، گینزای سئول لقب گرفتهاست، مرکز خرید و مدهای زنانه و همچنین جایگاه استقرار بزرگترین کلیسای جامع کاتولیک رومی (Roman Catholic) است. از سال ۱۹۶۰ تا میانهٔ سالهای ۱۹۹۰ بخش جنوبی رودخانهٔ هان شاهد رشد بی سابقه در ساخت و ساز فروشگاهها و آپارتمانهایی برای قشر متوسط رو به بالا، بود. بناهای یادبود معماری از جمله اَرک استقلال (Independence Arc) در سال ۱۸۹۶ و نزدیک به دروازهٔ قدیمی غربی شهر، ساخته شدهاند. مجسمهٔ فرمانده یی سانسین (Yi Sunsin)، که از کره در برابر حملات سالهای ۱۵۹۲ تا ۱۵۹۷ ژاپنیها دفاع کرد، در جزیرهای در مرکز سی جانگنو Sejongno))، معبر اصلی مرکز شهر، واقع شدهاست. مجسمهای از پادشاه سی جانگ، کسی که مخترع الفبای کرهای با عنوان Hangeulدر سال ۱۴۴۶ بود نیز در کاخ دیکسو (Deoksu Palace) قرار دارد.
سئول مشتمل بر بناهایی است که از دورهٔ پادشاهی چوسان (۱۹۱۰-۱۹۳۲) بر جای ماندهاند، این بناها شامل چهار کاخ اصلی هستند: کاخ چانگ دِئوک (Changdeok Palace)، کاخ چانگی یونگ Palace) (Changgyeong، کاخ جیونگ بوک (Geongbok Palace) و کاخ دوکسا (Deoksu Palace). معبد جانگ میو (Jongmyo Shrine) جایگاه لوحهای اجدادی خاندان سلطنتی چوسان است و تشریفات یادبودی کنفوسیوسیها برای خانوادهٔ سلطنتی همه ساله در این معبد برگزار میشود. ساختمانهای مهم کشوری از جمله تالار شهر سئول و دادگاه عالی در بخش مرکزی شهر مستقر هستند و ساختمان مجلس ملی نیز در جزیره یوئیده Youido در جنوب غربی رودخانهٔ هان، واقع شدهاست. ساختمان سنگی با ابهتی مقابل کاخ جونگ بوک در سال ۱۹۲۶ توسط ژاپنیها ساخته شد تا جایگاهی برای حکومت مستعمراتی همگانی باشد. این ساختمان پس از سال ۱۹۴۵ توسط دولت کرهٔ جنوبی اشغال و در سال ۱۹۸۵ به موزهٔ ملی بدل شد. در ۱۵ آگوست ۱۹۹۵برابر با پنجاهمین سالگرد استقلال از ژاپن، دولت کرهٔ جنوبی شروع به ایجاد تغییراتی در شیوهٔ ساخت و ساز کرد تا بدین ترتیب یکی از قابل رؤیت ترین بقایای بر جای مانده از حکومت مستعمراتی ژاپنیها را، بزداید.
سئول مرکز حکومتی، تجاری، مالی و تولیدی کرهٔ جنوبی است. بخشهای حکومتی شهری و فدرالی کارفرمایان اصلی شهر هستند.. کارخانجات تولیدی عمده شامل نساجی، پوشاک، تولیدات فلزی، محصولات شیمیایی، غذای آماده شده، تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی، ماشین آلات و مواد چاپی هستند. بورس سهام تجاری کره نیز در جزیرهٔ یوئیدو واقع است. ایستگاه راه آهن سئول ایستگاه نهایی برای خطوط راه آهن اصلی شمال-جنوب و شرق-غرب در کرهٔ جنوبی به شمار میآید. سئول همچنین برای راههای اتوبوسرانی با فواصل زیاد و بزرگراههای اصلی کاربری دارد. فرودگاه بین المللی اینچئون (Incheon (International Airport در غرب بخش مرکزی سئول واقع شدهاست.
جمعیت: در سال ۲۰۰۳ ، ۹،۷۱۴،۰۰۰ نفر و یا قریب به یک چهارم جمعیت کرهٔ جنوبی در سئول زندگی میکردند. از سال ۱۹۴۵ مهاجرت از نواحی روستایی به شهری در سراسر کرهٔ جنوبی افزایش یافتهاست و سئول بزرگترین دریافت کنندهٔ این مهاجرتها بودهاست. جمعیت سئول پس از جنگ کره (۱۹۵۳-۱۹۵۰) رشد سریعی داشت به گونه ایکه از میزانی کمتر از یک میلیون در سال ۱۹۴۵ به چیزی بالغ بر ۲ میلیون در سال ۱۹۶۰، ۵ میلیون تا سال ۱۹۷۰، ۸ میلیون تا سال ۱۹۸۰ و ۱۰ میلیون تا سال ۱۹۸۸ رسید. در سال ۱۹۹۵ تراکم جمعیتی شهر در حدود ۱۶،۹۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع بود. همچون کرهٔ جنوبی به عنوان یک کل، سئول نیز دارای جمعیتی همگن بود و تنها درصد بسیار اندکی از افراد با نسب غیر کرهای و اغلب شامل بازدیدکنندگان خارجی و چینیهای مقیم، بودند. رشد سریع جمعیت در سئول فشارهای فراوانی را بر زیرساختها و محیط وارد ساخت که از جمله شامل تراکم ترافیک، کمبود مسکن و آلودگی آب و هوا، هستند. سئول ۱٫۶۵ میلیون وسیلهٔ نقلیهٔ ثبت شده دارد که در حدود ۷۰ درصد از آنها ماشینهای مسافرتی هستند. سامانهٔ مترو ابتدا در سال ۱۹۷۴ ساخته شد و در سال ۱۹۸۰ گسترش زیادی یافت و همه روزه۵٫۳۲ میلیون مسافر را جابجا میکرد. برنامهٔ توسعه خطوط مترو هنوز هم کمتر نشانگر حل مشکلاتی همچون تراکم ترافیک است مشکلی که علت آلودگی هوایی و صوتی، تصادفات جدی و ناسازگاریهای بسیاری در شهر به شمار میرود. برای تخفیف مشکلات ناشی از تراکم بسیار جمعیت در سئول، در اوایل سالهای ۱۹۷۰ آپارتمانهایی برای ساکنین شهری ساخته شد. ساختمانهای آپارتمانی چند طبقه اکنون در سرتاسر سئول گسترش یافته و به آرامی دامنهٔ کوههای مجاور را در بر میگیرند. بیش از نیمی از ۱٫۷ میلیون خانواده در سئول ساکن مجموعههای آپارتمانی هستند. در اواخر سالهای ۱۹۸۰، دولت کرهٔ جنوبی از طریق پروژههای مختلفی همچون تصفیه و پاکسازی رودخانهٔ بسیار آلوده شدهٔ هان و تصویب قانون منع آلودگی در کارخانهها و وسائط نقلیهٔ خصوصی، به مسئلهٔ آلودگی محیطی پرداخت. در حالیکه این قبیل پروژهها به درجاتی از موفقیت دست یافتهاند ولی آلودگی، بویژه آلودگی ناشی از اتومبیلها و کارخانهها، هنوز هم خطر جدی برای کیفیت زندگی در سئول به شمار میآید.
سئول مرکز آموزشی و فرهنگی کرهٔ جنوبی است. این شهر دارای بیش از ۵۰ کالج و دانشگاه است که این میزان چیزی بیش از یک چهارم نهادهای آموزشی عالی در کشور کرهٔ جنوبی است. تمامی دانشگاههای رده بالای کرهٔ جنوبی در سئول واقع اند که شامل: دانشگاه چانگ آنگ (Chung-ang) (۱۹۱۸)، دانشگاه زنان Ewha (۱۸۸۶)، دانشگاه کره (۱۹۰۵)، دانشگاه ملی سئول (۱۹۴۶)، دانشگاه سوگانگ ((Sogang (۱۹۶۰)، دانشگاه سانگ کیون کوآن ((Sung Kyun Kwan (۱۹۳۸) و دانشگاه یانسِی (Yonsei) (۱۸۸۵)، هستند. موزهٔ ملی کره مجموعههایی از هنر و محصولات مصنوعی کره را به نمایش میگذارد و موزهٔ ملی علوم نیز ارائه گر تکنولوژی مدرن کرهاست.کتابخانهٔ ملی کره، بزرگترین کتابخانه در کشور، در سئول واقع است. تعداد زیادی سینما و تئاتر در سرتاسر شهر وجود دارد و مرکزیت بیشتر تئاترهای سینمایی motion-picture theaters در ناحیهٔ Jongno است. مراکز اصلی هنری از جمله مرکز فرهنگی سی جانگ Sejong))، بزرگترین مرکز هنرهای نمایشی کرهٔ جنوبی، در سیجونگو Sejongno، مرکز سئول، واقع شدهاست. مرکز هنرهای نمایشی سنتی کره که رقص و موسیقی سنتی کرهایها را به نمایش میگذارد نیز در محلهٔ سو چو (Seocho) قرار دارد
بیون Biwon یا باغ اسرار آمیز (Secret Garden) که پیش از این تفرجگاهی برای حاکمان یی Yi از خاندان چوسان بودهاست، اکنون پارک عمومی است که مساحتی برابر با ۳۲ هکتار را دقیقا در شمال کاخ چانگ دوک (Changdeok)، اشغال میکند. پارک نامسان (Namsan) بر کوه نامسان در جنوب مرکزی شهر واقع شدهاست. در قلهٔ این کوه قلعهٔ نامسان قرار دارد که شامل یک رستوران و ایوان دیده بانی است. پارک ساجیک (Sajik) جایگاه محرابهایی است که پیش از این توسط پادشاهان یی مورد استفاده قرار میگرفت همچون معبدی برای قوم تانگون Tangun که از نیاکان افسانهای مردم کره به شمار میرود.
پارک پاگودا (Pagoda) در اول مارس ۱۹۱۹ محل گردهمایی برای قرائت اظهارنامهٔ کرهایها در مورد آزادی بود که موجی از اعتراضات بر علیه حکومت مستعمراتی ژاپنیها، به راه انداخت. پارک کودکان سئول محل مهیجی برای کودکان به شمار میآید و پارک بزرگ سئول (Seoul Grand Park) دارای باغ وحشی است که بیش از ۴۰۰۰ حیوان از ۱۸۷ گونهٔ متفاوت را در بر میگیرد.
استادیوم دانگ دائِمون (Dongdaemun) در شرق کره محل برگزاری بازیهای فوتبال و بیس بال و همچنین سایر ورزش هاست. اگرچه بزرگترین مرکز ورزشی در جنوب شرقی شهر و منطقهٔ جامسیل (Jamsil) واقع شده؛ محل استقرار مجموعههای ورزشی اصلی که به منظور برگزاری بازیهای المپیک تابستانی در سال ۱۹۸۸ ساخته شد. این مرکز شامل استادیوم المپیک، مجموعهٔ ورزشی، استخر شنای سرپوشیده، استادیوم بیسبال و سایر تجهیزات ورزشی است. در شرق این مرکز پارک المپیک ((Olympic Park قرار دارد که مساحت آن در حدود ۳ کیلومتر مربع است، قلعهٔ نظامی مانگ آن (Mongch' on) نیز در مرکز این پارک جای گرفتهاست. پارک شامل امکاناتی برای ورزش، گرد هم آییهای عمومی و هنرهای نمایشی است.
نظرات شما عزیزان:
این ادرس رومیه که ساختم خوش حال میشم بری وعضو شی